ورزش عامل ورزیدگی جسم و جان

انسان موجودی دوبعدی ودوساختی است ، و روح و جسم شاکله اصلی ادمی را تشکیل می دهند. چنانکه جسم وبدن به غذا ، تقویت و ورزش نیازمند است ، روح و روان نیز به ورزش و پرورش نیازمند می باشد . اسلام عنایت خاصی به نیرومندی و تندرستی جسم و از ان بیشتر به پرورش و ورزیدگی روح دارد .لذا در دعاهایمان سلامتی و تقویت هردو بعد را از خدامی خواهیم ، خدایا صحت و سلامت در جسم و قوت در بدن سلامت در دین به من عطا فرما . جسم و روان ادمی در ارتباط مستقیم و تنگاتنگ بوده و بر یکدیگر تاثیر می گذارند . این امر به بدیهیات عصر کنونی تبدیل شده و در بینش انسان ساز الهی هم بر آن تاکید شده است که حالت و چگونگی هر یک در سلامت و نشاط یا ضعیف و بیماری دیگری اثر مستقیم دارد . یکی از مربیان تعلیم و تربیت می نویسد : میان جسم و روان ، اتصال و پیوستگی و فعل و انفعال مشترک و متقابل وجود دارد به این معنی که جسم در روان ، و روان در جسم تاثیر می کند . ما نمی توانیم میان جسم و روان جدایی ببینیم ، چون نمی توانیم از یک جنبش جسمانی بحث کنیم که از حدو مرز روان خارج باشد . امروزه ثابت شده است که در تحول و گسترش اغلب بیماری های قلبی ، سرطان ، روماتیسم ، التهاب کیسه صفرا ، میگرن ، آسم اختلال های مهده و روده ، مثل زخم معده و ورم روده عوامل روانی نقش مهمی دارند . همچنین بررسی های متخصصان تربیت بدنی نشان داده است که بسیاری از ناراحتی ها از قبیل ترس ، خشم ، یاس نا امیدی و ..... ریشه روانی دارند . فشار و انقباض عضلانی که در اثر ناراحتی های روانی و عاطفی پیش می اید ، از عوامل مهم اختلالات و کسالت هایی است که به پاره ای از آنها درفوق اشاره شد . ازطرف دیگر ، وجود بیماریها و اختلالات جسمی و به هم ریختن تعادل حیاتی فرد و فشار های ناشی از آنها ، در اکثر مواقع باعث به هم ریختن تعادل روانی فرد و از دست رفتن نشاط و شادابی او شده و در مواقعی عامل مهمی در بروز بسیاری از اختلالات روانی همچون افسردگی ، اضطراب و بیماریهای روان تنی می گردد .فشار های ناشی ناشی از اشتغال ممتد ذهنی و جسمی (به خصوص ذهنی) نه تنها ممکن است همراه با از دست دادن نشاط و تعادل حیاتی فرد باشد ، بلکه در مواقعی عامل مهمی در بروز بسیاری از اختلالات روانی همچون نوروزها ، افسردگی و نارسایی های جسمی از نوع بیماری های روان تنی (سایکوسوماتیک) میگردد . پس ورزش تنها برای سلامتی و تقویت اندام ها و عضلات بدن نبوده ، بلکه پرورش و ورزیدگی روح و روان انسان را نیز در پی دارد . از این رو ، فرهنگ های فارسی ، برای ورزش معنای وسیع و عا می را در نظر گرفته اند . بعنوان نمونه فرهنگ معین می نویسد : ورزش ، اجرای مرتب تمرین های بدنی به منظور تکمیل قوای جسمی و روحی است. اما م خمینی (ره) می فرمایند : ورزشکار ها همیشه اینطور بودند که یک روح سالمی داشتند ، از باب اینکه توجه به شهوات نداشتند ، توجه لذات نداشتند ، توجه به یک فعالیت جسمی داشتند که ((عقل سلیم در بدن سالم است.)) و شما اگز دقت کنید در حال جامعه ها و طبقات جامعه می بینید که انهایی که در عیش و عشرت می گذارنند ، حقیقتا عیش و عشرت نیست ، بدن ها افسرده ، روح ها پزمرده و کسالت سرتاپای آنها را فرا گرفته است . اگر دو ساعت عشرت میکنند بیست و دو ساعت در ناراحتی آن هستند . اشخاصی هستند که اهل خدا هستند ، توجه به خدا دارند ، ورزش جسمی میکنند و ورزش روحی ، آنها در تمام مدت ، اشخاصی هستند که پزمردگی در آنها نیست ، افسردگی در آنها نیست و این نعمتی است از خدای تبارک و تعالی که خداوند نصیب همه بکند انشاالله ))